Helaas weer geen elfstedentocht dit jaar maar wel een ooglidcorrectie voor mij, It giet oan! Al jaren heb ik de wens om een ooglidcorrectie te laten doen. Op mijn 38ste kreeg ik het advies om toch nog maar even te wachten tot mijn 40ste levensjaar. Daar zijn inmiddels ook alweer 3 jaar van verstreken en vond het dan nu wel tijd worden, maar ja wanneer laat je dat doen? Er is altijd wel wat waardoor het niet uitkomt, want laten we eerlijk zijn de eerste 2 weken loop je er niet zo florissant bij, blauwe, dikke gezwollen ogen…. Maar ja wie mooi wil zijn..

Op 25 januari dan toch de stoute schoenen aangetrokken en de eerste stap gezet; een afspraak gemaakt bij de A-kliniek in Groningen. Na veel gegoogeld en gevraagd hier en daar kwam ik steeds weer bij deze kliniek uit. Ik kon een gratis en vrijblijvend gesprek aanvragen en dacht dat ga ik doen, dan kan ik eerst zien hoe het daar is en hoe het daar gaat en hoe het personeel is.

Op 6 februari kon ik terecht voor het gesprek. Onderweg er naar toe dacht ik nog; is het nou wel nodig, straks zeggen ze; dat heb jij toch niet nodig? Zoals wel meer mensen in mijn omgeving tegen me zeggen. Maar je ziet het zelf en irriteert je er steeds meer aan. Mijn beppe is er vroeger ook aan geopereerd, toen lagen haar oogleden bijna op haar knieën, zolang wil ik dus niet wachten. Ik wil er nu ook gewoon profijt van hebben!

De A-kliniek was makkelijk te vinden, ik kon mijn auto goed parkeren en toen ik binnenkwam kreeg ik gelijk een kopje thee aangeboden van de receptioniste. Ik moest een lange vragenlijst invullen die ik later met de intakeverpleegkundige zou bespreken. Terwijl ik de lijst aan het invullen was werd ik al opgeroepen, kopje thee dan maar mee naar binnen. De verpleegkundige vroeg mij wat mijn wensen waren en ik legde haar uit dat ik graag wou dat ‘dat flapje’ wat steeds meer zakt weg wordt gehaald en liet het haar ook zien. Ze begreep het gelijk en zei; Ja hoor dat kunnen we weghalen en dan heb je weer een mooie frisse blik! Dus ik had me onnodig ongerust gemaakt.. Na nog een aantal dingen besproken te hebben en de vragenlijst door te hebben genomen ben ik naar huis gegaan met een goed gevoel. Ik zou er over nadenken en als ik een afspraak wilde maken kon ik bellen. Lang hoefde ik er dan ook niet over na te denken en stap twee is gezet! Dus bellen voor een afspraak, de wachtlijst is gelukkig niet heel lang. Ik kon in principe op 7 maart al terecht maar laten we dan net nog even een paar dagen gaan skiën, dan maar een weekje later, dus het wordt 14 maart! Agenda een beetje aangepast, want er mag de eerste dagen geen druk op de ogen komen. Ook mag ik 2 weken niet sporten, dat vind ik denk ik nog het ergste…

Het is nu vrijdag 1 maart, over 2 weekjes heb ik de operatie al gehad en kan het herstel beginnen. Spannend vind ik het wel maar heb er wel veel zin in! Benieuwd hoe het verder gaat? Hou mijn blog in de gaten, ik hou je op de hoogte!