Vanmorgen had ik even lichtelijk een paniekmomentje… Ik deed crème op mijn gezicht en wreef met mijn vingers over mijn wangen en doordat ik helemaal geen pijn heb en er dus helemaal niks van voel, ben ik waarschijnlijk toch wat te hardhandig geweest en voelde ik plotseling net of het litteken ‘scheurde’.. Ik schrok me een hoedje en raakte toch lichtelijk in paniek whaaaaa!!! Snel in de spiegel kijken en ja inderdaad er was een klein stukje los ‘gescheurd’ aan de linker kant. Bij de rechter kant leek het ook wel zo maar kon het niet goed zien. Oké en nu, denk na, shit, shit….
Gelukkig heeft zuster Ciska jarenlange ervaring in de hechtbranche dus de paniek was al gauw weg en ik wist dat ik nog ergens hechtpleisters had liggen. Dus die er op geplakt en voor de zekerheid ook maar op de rechterkant. Toch zat het me niet helemaal lekker en heb ik nog even met de A-kliniek gebeld. Mijn verhaal gedaan en ze zei dat ik goed had gehandeld “meer kunnen we er niet aan doen”. “Wees echt heel voorzichtig. Het is nog maar 1 dag geleden dat de hechtingen eruit zijn”.
Het was ook even een baalmomentje want ik had weer zo mijn best gedaan om weer op de rug te slapen, kussens aan beide kanten van mijn lichaam zodat ik niet een kant op kon draaien. Vanmorgen weer wakker worden met pijn in rug… en dan gebeurt dit! Gelukkig is het maar een klein stukje maar toch… Ik noem het ook een baalmomenTJE met nadruk op TJE, want laten we wel zijn, er zijn ergere dingen op de wereld dan je druk maken om een klein wondje na een ooglidcorrectie.
Conclusie; Het is echt een heel dun en teer stukje huid rond je ogen, dus al die restricties zijn niet voor niks.
Ps. niet het hele stuk onder de pleisters is gescheurd. Ik heb uit voorzorg er maar een hele rij opgeplakt 😉
Wordt vervolgd!
