Ja er moet me toch nog even 1 nadeeltje van het hart… Ken je dat; lekker met je knokkels in je ogen wrijven? Dat ja! Dat mis ik nu dus ook wel,vooral nu het wat begint te jeuken. En omdat ik er totaal geen last van heb, wil ik het bijna doen en dan schrik ik en denk ik oe ships nee kan nog niet! Snel in de spiegel kijken of de pleisters en de hechtingen nog op hun plek zitten..

Ik vind het nu zelf boven de pleister wat verfomfaaid (leuk galgje woord en ik zie je nu denken; het is toch verfromfaaid, echt niet! Google maar even hahaha!) lijken. Dus helemaal zin in morgen, dan gaan de hechtingen eruit! En hopelijk trekt dat verfomfaaide en niet verfromfaaide 😉 stukje dan ook weer weg…

De roodheid is helemaal weg, het is nu een beetje gelig. ‘s Ochtends is het nog een beetje opgezet maar als ik naar beneden kijk, kijk ik niet meer tegen mijn onder oogleden aan, dus dat vocht is ook al weg. Ik sta er eigenlijk zelf verbaasd van hoe snel het geneest en dat het helemaal niet blauw is geweest. Ben tot nu toe echt heel tevreden! Morgen eindelijk dan ook de pleisters eraf en hechtingen weg, dan lijkt het ook alweer heel anders.

Tot morgen! Dan een foto zonder pleisters, zonder hechtingen 🙂